W ubiegłym roku serca wielu polskich czytelników skradł «Marzyciel» Laini Taylor. Moje także, co możecie zobaczyć po wpisie z najlepszymi książkami roku 2018. Jednak powieść Taylor nie tylko te serca skradła, ale także je pogruchotała.
Category : Fantastyka
Inne oblicze Żulczyka || „Zmorojewo” – Jakub Żulczyk /recenzja książki/
Nie sądziłam, że do twórczości Jakuba Żulczyka wrócę tak szybko, ale okoliczności sprawiły, że niemalże zaraz po przeczytaniu jego debiutanckiej powieści sięgnęłam po kolejną, w zupełnie innych klimatach. Klimatach, które bardzo mnie zaskoczyły.
Słowiańskie klimaty w urban fantasy || „Wiedźma” – Anna Sokalska /przedpremierowa recenzja książki/
Wiecie, co uświadomił mi #styczeńpopolsku? Im więcej czytam polskiej literatury, tym bardziej dostrzegam, że nasi pisarze naprawdę potrafią pisać! Trzeba tylko dać im szansę i nie zniechęcać się, kiedy trafimy na jednego czy drugiego bubla.
Święta według wiedźm, zmiennokształtnych i innych demonów || „Dynia i jemioła. Nietypowe historie świąteczne” – Aneta Jadowska /recenzja książki/
Szukając świątecznych książek pasujących do moich planów czytelniczych na miniony grudzień, w oko wpadł mi nowy, przewrotny tytuł od Anety Jadowskiej. Nie od razu jednak wiedziałam, czy chcę go przeczytać.
A miała być trylogia || „Żniwiarz. Trzynasty księżyc” – Paulina Hendel /recenzja książki/
Mam sentyment do tej serii. Pierwszy tom, «Pusta noc», to mój pierwszy patronat. Początkowo miała być to trylogia, więc kiedy okazało się, że jednak będzie jeszcze czwarta część, nawet się ucieszyłam. Do czasu.
Książka o niczym? || „Dwór Szronu i Blasku Gwiazd” – Sarah J. Maas /recenzja książki/
Najpierw wszyscy fani Dworów z utęsknieniem wyczekiwali nowelki podsumowującej/kończącej wątek Feyry i Rhysanda, by zaraz po jej premierze za granicą zrównać ją z ziemią. Te fala negatywnych opinii sprawiła, że moja ciekawość wzrosła niesłychanie.
Jane Eyre, Charlotte Brontё i… duchy || „Moja Jane Eyre” – Cynthia Hand, Brodi Ashton, Jodi Meadows /patronat/
Angielski humor jest dość specyficzny i nie każdemu przypadnie do gustu. Dajmy na to taki «Latający cyrk Monty Pythona». To jeden z najbardziej kultowych programów komediowych, ale znajdzie się wielu, którzy uznają go za absurdalny i wydziwiony.
I żyli długo i szczęśliwie? || „Everlife. Wieczne życie” – Gena Showalter
Mój plan ograniczenia literatury młodzieżowej skupia się obecnie na kończeniu porozpoczynanych serii. Jedną z nich jest trylogia «Everlife» Geny Showalter, w której autorka przedstawia ciekawą wizję alternatywnego nieba i piekła.